Zoef

38 zou hij geworden zijn morgen. Dat is oud, ik zou ermee gelachen hebben. Net als die keer toen hij 26 werd en zijn go-pass niet langer mocht gebruiken.

Ondertussen passeerde ik zelf de 26 maar was hij er al niet meer om terug te lachen. Ik vond een job, veranderde een keer of vijf van job, ik kocht een huis en ik kocht kindjes, ik protesteerde tegen dingen en stond op barricades voor andere dingen... Maar telkens miste ik zijn commentaar.

Hoh, wat zou ik graag op deze zomeravond bellen en vragen: 'Ben je in België, spring je eens binnen, mijn kinders zijn nog schoner geworden, dit moet je zien'.

Ik kan niet bellen, want hij is er al lang niet meer. Ik ben ouder dan hem nu en doe het allemaal zonder hem.

Maar weet je, Zoef, ik ben zo blij dat je er geweest bent in mijn leven, al was het veel te kort. Ik herkauw je commentaar en glimlach.

Op je 38ste verjaardag... man, wat ben jij oud... maar  je vergeten doe ik nooit.