Kater-met-kinderen

Het was lang geleden maar dit weekend was het nog eens zover, ik had een kater(tje). Niet dat ik serieus op de lappen geweest was, een verjaardagsfeestje, enkele pintjes en veel te laat in mijn bed zorgden ervoor dat ik me weer eens heel oud voelde, the day after.

Als je een kater in de categorie niet-leuk kunt steken is een kater met kinderen eigenlijk pure horror. Om zeven uur gewekt worden door kindervreugde en beseffen dat je nu direct uit je bed moet en dat je dat bed niet zal terugzien voor 8 uur ‘s avonds is best wel pijnlijk. 

Op dergelijke dagen is het beter al de pedagogische principes aan de kant schuiven en de televisie een deel van het leed te laten verzachten. Wat oud speelgoed van achter uit de kast halen is ook een goeie zet, even dacht ik er zelfs aan de sint te bellen dat ie toch een weekje vroeger kon komen.

Vandaag moest ik doorzetten en hoewel de zetel heel uitdagend lonkte, lukt dat het best als je er niet in gaat liggen, want éénmaal erin is het veel te frustrerend als je er elke vijf minuten toch uit moet. Dus besloot ik dat een fietstochtje in de vrieskou misschien geen slechte optie was. 

En éénmaal terug kwam ik op het geniale idee dat mijn kinderen toch geen klok kunnen lezen en dat ik om half zeven  gerust kon doen alsof het half acht was.  En eindelijk was het zover en kon ik me uitstrekken op de sofa en deed ik het trucje van oei-we-hebben-geen-eten-vandaag-frietje-misschien?