Voorbereidingsmissie Rome

Hoewel we in onze NGO-sector wel allemaal hetzelfde nobele doel nastreven, zijn we het niet altijd eens en moet er af en toe stevig gediscussieerd worden. Nu bleek de nood hoog om dat eens niet online maar fysiek te doen en we besloten dan maar een meeting te organiseren in Rome, want die Italianen waren het grondig beu dat zij altijd naar Brussel moesten afzakken.

En ik was natuurlijk dolgelukkig, aangezien Rome nog op mijn todo-lijstje stond. Nu vond ik het wel niet kunnen om in Rome te vergaderen zonder de context van deze stad goed te leren kennen en dus besloot ik enkele dagen vroeger te vertrekken met de bedoeling me maximaal voor te bereiden.

Internationale collega’s zijn best wel leuk, maar 5 dagen met hen optrekken leek me iets te veel van het goede en dus nam ik enkele vriendinnen mee. Zij zouden me in de praktijk bijstaan in het begrijpen van de setting ‘Rome’.

Na enkele dagen kan ik wel stellen dat de voorbereidingsmissie geslaagd is. Ondertussen weten we dat biologische gin tonic moeilijk te verkrijgen is en dat de penne arrabiatica misschien wél biologische origine heeft (maar heel zeker weten we dat niet, ook niet na het gerecht 5 keer geproefd te hebben).

Ook de schoenen zijn vaak van heel prachtig dieronvriendelijk leer gemaakt, maar de vorm ervan doet dat negatieve aspect snel vergeten, waardoor het zonder twijfel verantwoord is er veel te veel euro’s aan uit te geven.

Misschien minder werkgerelateerd maar uiterst interessant in iedere context is het besef dat onze benen nog steeds gewaardeerd worden door de mannelijke Italianen. Een waardering die we misschien iets te weinig krijgen in eigen land.

En hoe die Sixtijnse kapel eruit ziet, dat vonden we dan weer niet passen in deze professionele voorbereidingsmissie, er moeten nu eenmaal prioriteiten gesteld worden.