Ik heb een vervangwagen. Ik haat vervangwagens. Eigenlijk ben ik al helemaal geen fan van wagens in het algemeen. Ik zie ze als een noodzakelijk kwaad. Intimi weten wel welke verwoede pogingen ik destijds ondernomen heb om toegang te krijgen tot het gebruik van dit noodzakelijk kwaad.
Maar dus,… ik rijd sinds vanmorgen met een ongelooflijk klein rood autootje alwaar ik mijn kinderen letterlijk in prop. Behalve de afmetingen heb ik ook problemen met de vorm van de auto, hoewel het vehikel kleiner is, ben ik toch niet bekend met zijn precieze breedte en lengte en dus lukt het niet om hem deftig te parkeren.
Ook de pedalen hebben een andere weerstand waardoor ik als het ware een beetje hobbel in het verkeer, je weet wel, net zoals op een paard.
Maar het grootste probleem is dat het een driedeurs –auto is. Probeer maar eens elegant je peuter vast te maken in zo een driedeurs-geval. Bovendien ben ik een fan van jeans met een lage taille en een beetje jeanskenner weet dat je met dergelijke jeans best zoveel mogelijk rechtop loopt.
Zodus parkeerde ik dat rode vehikel deze middag voor de Delhaize en probeerde ik zo elegant mogelijk mijn jongste dochter uit het ding te krijgen. Passeerde er net een groepje welbespraakte Lokerse pubers die ostentatief op het trottoir bleven staan en heel laconiek maar luid genoeg opmerkten: ‘Mevrrrouw, ik zie uw gat’.
Genoeg vervangwagen dus, ik wil mijn schuifdeuren auto terug!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten