Zo eind juni bekruipt mij altijd een ongemakkelijk gevoel. Het duurt altijd even voor ik het kan plaatsen aangezien de ware reden voor dit gevoel onbewust wordt verdrongen. Maar vanmorgen wist ik weer wat het was, wat me zo onrustig maakte… mijn belastingsaangifte.
Niet dat ik zaken te verbergen heb en voor de uitdaging sta om pakken geld wit te wassen, neen, het is het simpel invullen van die brief dat me kopzorgen geeft.
Die brief moet wel degelijk goed ingevuld worden, aangezien het jaarlijks terugkrijgen van belastingsgeld deel uitmaakt van ons berekend gezinsinkomen.
Het plaatsen van de juiste cijfertjes in de juiste kotjes bepaalt dus als het ware hoeveel paar nieuwe schoenen er af kunnen maar ook waar we in de zomer op vakantie gaan.
Op zich is het niet zo moeilijk, het is vooral een optelsommetje van getallen, alhoewel het dit jaar een moeilijk sommetje wordt, gezien ik het voorbije jaar maar liefst vier verschillende werkgevers had. Jobhopper is my middle name.
Dat sommetje maken acht ik wel nog haalbaar. Iets anders acht ik minder haalbaar, met name het terugvinden van al die papiertjes die je vertellen in welk kotje je wat moet invullen.
Loonbrieven, dienstencheques-papiertjes, bewijzen van mijn maandelijkse goede-doel-bijdrage, crèche-verklaringen….
Ik heb ze wel allemaal ergens gelegd, maar ik weet niet zo goed meer waar.
Nu heb ik vorig jaar ontdekt dat als je je belastingen online invult er al een pak kotjes ingevuld zijn, wat de zoektocht dus stukken eenvoudiger maakt.
Alleen, je hebt daar zo een bakje, ofte een elektronische kaartlezer voor nodig. Maar waar ligt dat bakje? En als ik dan dat bakje ofte elektronische kaartlezer teruggevonden heb, rest me de vraag wat de code is van dat machien?
Kopzorgen dus in juni….
Geen opmerkingen:
Een reactie posten