Ze staan tegenwoordig in vele tijdschriften, de vrouwen die blij zijn met hun lijf en dat persé aan gans Vlaanderen willen tonen door in hun ondergoed, of erger in hun blootje te poseren. Nu vind ik dat ook wel boeiend, aangezien de maten daar meestal bij staan. Een paar cm kleiner, maar toch meer kilo’s , check!
Ik vraag me toch telkens af of die vrouwen daar geen gigantische gevolgen van dragen.
Ik zie me al komen op de vergadering maandagochtend, een hand schuddend met de collega die mij diezelfde morgen in mijn onderbroek zag staan in het weekblad van zijn lief. Of dan kom je als leerkracht wiskunde de woensdag voor de klas en hebben al die pubers je even in een tangaslip kunnen bewonderen, erger nog, het blad circuleert ondertussen al in tienvoud in de ganse school.
Ik vraag me af of je dan nog zo trots bent op je lijf.
Meestal blijft het bovendien niet bij foto’s in zo’n blootlijfrubriek, neen, die worden geflankeerd door één of andere leuke uitspraak. ‘Ik ben blij met mijn rondingen’ en ‘Ik haat mijn scheve knieën’. Lap, iedereen had je dik gat al lang gezien, maar vanaf nu let iedereen ook nog eens op die scheve benen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten