Je zou het positief kunnen omschrijven en zeggen dat ik hou van een uitdaging. Of iets minder rooskleurig en stellen dat het nooit rustig is in mijn hoofd, dat ik altijd alles wil, teveel eigenlijk. Feit is dat het soms brokken geeft en soms mijn leven wat kleuriger maakt.
Feit is dat toen dat diploma binnen handbereik kwam te liggen en ook die stage dichterbij kwam, ik me dingen begon af te vragen. Als ik dan toch 3 maand voor niets zou werken, zou dat dan niet leuker zijn in een land waar de zon altijd schijnt. En misschien bestonden er wel plaatsen waar ze echt zaten te wachten op een stagiair. En zou je ook stage kunnen doen op plaatsen waar je dingen ziet die je anders nooit zou zien.
De molen in mijn hoofd begon te draaien, de mails vertrokken en enkele weken later lag het vast. Er volgden wat gesprekjes met het lief, maar dat lief heb ik zelf gekozen dus dat lief ging alvast mee, en als het lief meeging dan gingen die dochters ook mee... naar Kaapstad.
En nu is het zover, het geregel en gedoe is gepasseerd. Want ik zweer u, 3 maand uw leven en dat van uw kinders on hold zetten in België dat vergt wat administratie. Evenzeer is het wat geregel om met zijn allen 3 maand even aan de andere kant van de wereldbol te gaan wonen.
Het grootste gepieker is achter de rug. De existentiële vraag of dit wel een goed idee is, stel ik me niet meer. Ik ben er wel zeker van.
Rest me nu nog enkel het gepieker over welk paar schoenen meegaat naar Kaapstad en hoeveel barbies er mee mogen.
Maar misschien zijn barbies niet nodig als dit hun toekomstige achtertuin is.
Feit is dat toen dat diploma binnen handbereik kwam te liggen en ook die stage dichterbij kwam, ik me dingen begon af te vragen. Als ik dan toch 3 maand voor niets zou werken, zou dat dan niet leuker zijn in een land waar de zon altijd schijnt. En misschien bestonden er wel plaatsen waar ze echt zaten te wachten op een stagiair. En zou je ook stage kunnen doen op plaatsen waar je dingen ziet die je anders nooit zou zien.
De molen in mijn hoofd begon te draaien, de mails vertrokken en enkele weken later lag het vast. Er volgden wat gesprekjes met het lief, maar dat lief heb ik zelf gekozen dus dat lief ging alvast mee, en als het lief meeging dan gingen die dochters ook mee... naar Kaapstad.
En nu is het zover, het geregel en gedoe is gepasseerd. Want ik zweer u, 3 maand uw leven en dat van uw kinders on hold zetten in België dat vergt wat administratie. Evenzeer is het wat geregel om met zijn allen 3 maand even aan de andere kant van de wereldbol te gaan wonen.
Het grootste gepieker is achter de rug. De existentiële vraag of dit wel een goed idee is, stel ik me niet meer. Ik ben er wel zeker van.
Rest me nu nog enkel het gepieker over welk paar schoenen meegaat naar Kaapstad en hoeveel barbies er mee mogen.
Maar misschien zijn barbies niet nodig als dit hun toekomstige achtertuin is.
Super benieuwd wat voor stage dat wordt. En dat je alles uit je leven haalt, is wel zeker! Wauw!
BeantwoordenVerwijderen