De hagelbollen

Vluchten!! Dat was het eerste wat ik dacht toen ik vannacht rond 2 uur wakker werd van een oorverdovend geraas. Tot mijn vreugde bleek mijn moederinstinct al voldoende ontwikkeld en was ik wel van plan mijn kinders mee te nemen. Erg moeilijk was dat niet, ik kwam de hysterische meisjes al tegen bovenaan de trap. Op dat moment had ik door dat ons huis niet aan het instorten was, maar dat hagelbollen op een plat dak gewoon heel veel lawaai maken. Beneden bleek dat hagelbollen op glas nog meer lawaai maken en mijn dochters ontdekten dat het toilet de enige ruimte was waar het niet was alsof de wereld verging... en dus gingen ze daar schuilen.

En toen was het gedaan, en kropen we in ons bed, allemaal in hetzelfde bed dus, dat leek het veiligste volgens de jongsten van ons gezin.
En vanmorgen inventariseerden we de schade. De zonnepanelen bleken dus niet bestand tegen hagelbollen zo groot als tennisballen. De auto die zag eruit alsof ie een zware acné-aanval had overleefd. En ook ons huis ziet er vanaf nu uit alsof het zijn beste tijd gehad heeft.
Maar bon, een verzekering dient voor iets en gelukkig zijn we geen johnny's, die autoschade kunnen we relativeren.
Het trauma van de dochters zal ook wel slijten.
En bovenal, vanaf nu zijn we klaar voor een volgende storm, al moeten ze echt niet meer groter worden, die bollen, want straks heeft het speelhuisje helemaal geen dak meer.