Alsof

Ik heb er mij al zorgen over gemaakt, maar volgens pedagogen in mijn omgeving moet ik dat net niet doen. Mijn kinders die hebben nogal  een overvloed aan fantasie. Computerspelletjes, X-boxen, of de wii, het interesseert hen nauwelijks. Zolang ze maar dagelijks voldoende 'alsof-spelletjes' kunnen doen.
Dat begint dan zo:

Dochter 1: Weet je wat... gaan we alsof doen dat dit hier een zwembad is?
Dochter 2: Ja, en alsof heb jij dan 3 kindjes en ik 2 en ik ben in verwachting.
Dochter 1: Ja, en alsof is er dan hier een restaurant  en alsof hebben we honger en alsof is mijn been gebroken....

En dan zijn ze vertrokken voor een uur of twee. Probleem is echter dat de alsof-spelletjes zich niet beperken tot de binnenhuis-omgeving maar zich ook meer en meer in de publieke ruimte afspelen. Tegenwoordig wordt er niet meer gefietst, neen, zij gaan met hun paard naar de bakker. En halverwege moet er steevast gestopt worden om een alsof-appel te geven aan die alsof-paarden.
Maar het gênantste is de alsof-naamsverandering. Ik heb zo hard mijn best gedaan om hen een coole naam te geven maar neen, vanaf nu heten ze Sabrina en Violet.
En zodus denkt ook gans het wandelend publiek op de dijk van Knokke dat ik mijn kinders Sabrina en Violet heb genoemd.