dinsdag 19 november 2013

Feestjes


Regelmatig wordt het me weleens duidelijk dat ik geen eigenaar ben van het perfecte-moeder gen. Er zijn zo van die moederdingen die ik regelrecht haat. Verjaardagsfeestjes bijvoorbeeld. Ver.schrik.ke.lijk.
Op facebook zie ik trotse moeders met prinsessencakejes die het ganse huis versierd hebben en lachend op de foto gaan met 33 kleuters... maar ik word al nerveus van de gedachte dat er op hetzelfde moment 6 vijfjarigen in mijn huis zullen rondhuppelen. Ik krijg er stress van dat ik snottebellen van onbekende neusjes zal moeten afvegen en waarschijnlijk tegelijkertijd nog een achterwerk moet proper maken en een kleuter-catfight moet oplossen.

Gelukkig bleek woensdag al dat er één snotneus niet aanwezig kon zijn, maar niettemin werd ik donderdag al bevangen door een lichte paniek dat het zaterdag van dat ging zijn. Ik moest iets organiseren, die drie uur verjaardagsfeest volproppen met gigantisch creatieve spelletjes zou de enige oplossing zijn om de zaterdag door te komen.   Vrijdagavond smeedde ik nog wilde plannen voor een gigantisch schatten-zoektochtspel maar nog voor het ochtengloren besloot ik het te reduceren tot een muzikaal pak, er bleken grenzen aan mijn creativiteit op zaterdagmorgen. De wafels werden vervangen door een pannenkoek wegens gebrek aan wafelijzer en het viel mijn dochter niet eens op dat er niet één ballon werd opgehangen.
En wat bleek, vijfjarigen zijn eigenlijk best wel prettige mensjes, die niet meer nodig hebben dan een doos barbies, een houten trein en een pannenkoek. En bovendien blijken de meeste vijfjarigen proper te kunnen eten. 
Been there, done that. Laat maar komen dat volgende feest, misschien heb ik toch zo een half moedergen.

2 opmerkingen:

  1. Zelfs met 10 jaar heb ik dat stukje gen niet. Oh neen... dat geeft me stress....

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Oef, wat een opluchting. Zag ook al niet uit naar strak georkestreerde spelletjesmiddagen maar dat is dus blijkbaar nergens voor nodig…:-)

    BeantwoordenVerwijderen