De eerste dag

En dan zijn ze gepasseerd, die 6 weken opzeg en komt eindelijk de dag waarnaar je uitgekeken hebt. Maar nog voor je opstaat weet je ergens dat die nu ook niet zo plezant gaat worden. Want de eerste dag op het nieuw werk, dat is vooral zo breed mogelijk glimlachen. Breed glimlachen als je eerst bij je chef langsgaat om je opdracht te bespreken want hij moet bevestigd worden dat hij de goede keuze heeft gemaakt door jou binnen te halen. Breed glimlachen als je de toer van het gebouw doet en aan Patricia, Frederik, Luc, Sofie en huppeldepup wordt voorgesteld. En af en toe iets gevat zeggen, humor is belangrijk niet waar. En enthousiast zijn natuurlijk. 'Of je er goesting in hebt? ' 'Het zal wel zijn!'
En dan is het lunchpauze en je glimlach wordt nog breder. Zal iemand je vragen om mee te gaan naar de kantine of blijf je alleen achter op je bureau? Zal er sowieso iemand tegen je praten of zal je terecht komen tussen twee kliekskes en niet goed weten  bij welke je ooit gaat behoren. Of erger bestaat er iets als hiërarchische plaatsen in de kantine en ga je op de stoel van Serge zitten?
 En ondertussen, breed glimlachen natuurlijk.
En natuurlijk ook... inwerken. Verslagen lezen, projectvoorstellen van 90 bladzijden, huisreglementen en blij zijn als die eerste dag voorbij is.

Maar het was anders.... De glimlach kwam vanzelf en het buikgevoel werd bevestigd: dit is hier dik oké. Opeens was het vijf uur en ik had helemaal niet het gevoel dat het mijn eerste dag was.