De vraag van deze week luidt:'Is het nog donker om half negen 's morgens?' Eigenlijk luidt de vraag: Was het vorige vrijdag nog donker om half negen? Want hoe simpel de vraag ook moge klinken, dat was wel de inzet van een discussie en voor een uur lang een opgefokt gevoel die vrijdagmorgen. Het was geen discussie met een flik, neen met flikken discussieer ik niet, die zijn altijd de baas. Het was een woordenwisseling met de juf van het zesde. Waarschijnlijk was ze heel graag flik geworden maar was ze gebuisd... op de fysieke proef. In ieder geval doet ze nog graag alsof ze een flik is en elke keer is het wel wat. Ik stop te dicht bij het zebrapad of ik stop te ver, ik rijd teveel in het midden of ik rijd teveel aan de kant en nu was het dus het fietslicht dat ontbrak. Het was geen vriendelijke opmerking dat ik er binnenkort zeker aan moest denken, omdat het alsmaar donkerder werd. Neen, het was een uit de hoogte-toontje, in het bijzijn van mijn dochter die het helemaal niet leuk vond dat haar moeder misschien iets verkeerd zou gedaan hebben. Maar ik deed niets verkeerd, het was niet meer donker, punt. En als het niet donker is moet ik zeker geen opmerking over mijn fietslicht.
Ik had nog even willen blijven doordrammen daar op dat voetpad aan de schoolpoort, ik had haar er ook op willen wijzen dat ze in feite geen moer te zeggen heeft over mijn fietslicht en dat ze beter zelf met de fiets zou komen, dat ze dan misschien wat welgezinder zou zijn.
Maar dat deed ik dus niet. Ik reed terug naar huis en was een uur lang ambetant op die juf van het zesde. En nu ben ik heel hard aan het hopen dat ze over vier jaar op pensioen is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten