Ik zou niet graag in haar schoenen staan, in de schoenen van dat jonge kind dat elke zaterdagochtend lesgeeft aan volwassenen. Ik heb het dus niet over de reguliere student, dat is geen volwassene.
Ik heb het over 30-plussers en 40-plussers die zelf hun inschrijvingsgeld betaald hebben en niet hun ouders. Volwassenen, die eindelijk dat zinnetje snappen dat 'een diploma halen een investering in de toekomst is'. Volwassenen die dat diploma halen, door te blokken tussen 8 en 11 's avonds als hun gewoon werk gedaan is, de afwas in de machine zit en de kinders in hun bed. U ziet, dat soort volwassenen hebben eigenlijk niet zo veel gemeen met die achttienjarige studenten en dus gedragen ze zich nogal eens 'anders'. Laat ons zeggen dat ze een klein beetje veeleisender zijn. Dagelijks worden ze immers geconfronteerd met lastige bazen, collega's en klanten die perfectie eisen. En dus verwachten zij dan ook eens perfectie op zaterdagochtend. En ze vergeten dat perfectie niet bestaat.
Geen enkel foutje wordt getolereerd, elke aarzeling van het jonge kind wordt op ogengedraai onthaald, elke teruggekregen taak wordt met argusogen bekeken en er wordt verantwoording geëist voor elk half punt dat afgetrokken wordt.
Ik zal proberen niet meer mee te doen, mijn ogen zullen niet meer draaien en mijn mond blijft dicht.
Perfectie bestaat niet.
Ik heb het over 30-plussers en 40-plussers die zelf hun inschrijvingsgeld betaald hebben en niet hun ouders. Volwassenen, die eindelijk dat zinnetje snappen dat 'een diploma halen een investering in de toekomst is'. Volwassenen die dat diploma halen, door te blokken tussen 8 en 11 's avonds als hun gewoon werk gedaan is, de afwas in de machine zit en de kinders in hun bed. U ziet, dat soort volwassenen hebben eigenlijk niet zo veel gemeen met die achttienjarige studenten en dus gedragen ze zich nogal eens 'anders'. Laat ons zeggen dat ze een klein beetje veeleisender zijn. Dagelijks worden ze immers geconfronteerd met lastige bazen, collega's en klanten die perfectie eisen. En dus verwachten zij dan ook eens perfectie op zaterdagochtend. En ze vergeten dat perfectie niet bestaat.
Geen enkel foutje wordt getolereerd, elke aarzeling van het jonge kind wordt op ogengedraai onthaald, elke teruggekregen taak wordt met argusogen bekeken en er wordt verantwoording geëist voor elk half punt dat afgetrokken wordt.
Ik zal proberen niet meer mee te doen, mijn ogen zullen niet meer draaien en mijn mond blijft dicht.
Perfectie bestaat niet.
Haha, dat herkennen we. Zeker die discussie over een half punt min of meer.
BeantwoordenVerwijderenTerwijl je de ene test in de voormiddag hebt verbeterd en de andere in de namiddag en je ondertussen net een half puntje strenger bent geworden. Zou niet mogen, maar je bent ook maar een mens die soms vergeten is hoeveel je nu net ging aftrekken voor dit type fout.
Punten, ik dacht dat volwassenen daar volwassen zouden mee omgaan en het zouden relativeren. Niets daarvan. Hun eergevoel staat op het spel en dus strijden sommigen voor elk half puntje.
Voor de rest vind ik ze meestal wel erg lief. Toen ik er in het begin van mijn loopbaan niets van bakte, was iemand zo vriendelijk mij er discreet op attent te maken dat mijn aanpak niet bij iedereen in de smaak viel => ik kon bijsturen => een supergoede evaluatie op het einde van het jaar en nu steeds beter en tevreden in het vak.
'k Zou dus bij de koffie eens praten met het jonge kind en zo tussen de koffie en de koekjes wat feedback meegeven.