Het is maar een idee

Het was natuurlijk wishfull thinking, het was ijdele hoop dat er vanaf dit nieuwe werkjaar geen ambetante vergaderingen meer gingen zijn, dat iedereen altijd constructief en welgezind rond de tafel ging zitten.
Maar nu wil ik toch iets delicaats kwijt over die energieslopende vergaderingen. Ik ben geen feministe en ik ben geen mannenhater, ik heb zelfs heel vrijwillig besloten de rest van mijn leven door te brengen aan de zijde van een mannelijk exemplaar. Maar toch...volgens mij is er een verband tussen het risico op een ambetante vergadering en het aantal mannen rond de tafel. Het is maar een idee...

Het is dat haantjesgedrag, dat alfamannetjes-gen dat vastgeroest zit in sommige mannen. Zij gaan niet naar vergaderingen om  tot oplossingen te komen. Neen, zij gaan naar vergaderingen om eens te tonen wat ze allemaal weten. Ze zijn er dan ook altijd van overtuigd dat ze iets weten wat de rest niet weet. In hun hoofd zijn ze even sterk als Obama, in hun hoofd denken ze dat ze de kunst van de retoriek door hebben. Maar ze zien niet dat de helft van de aanwezigen al lang niet meer luistert, of erger, met zijn ogen draait... Meestal wordt er nog eens vermeld  hoeveel jaar ze al in de sector zitten, in de hoop dat we achterrover vallen van dergelijke ervaring. Maar nog nooit heb ik ze tot een constructief besluit zien komen.

Herkent u dit gedrag, beste lezer en kunt u mij dus vertellen of dat ook bij vrouwen voorkomt. Want zoals ik zei, het is maar een idee.