Gemixt

Ik zit op een beurs in Duitsland, voor ik aan de slag ging in mijn huidige job, had ik daar geen benul van, van Duitse beurzen. Maar man, wat is me dat?!

Stel u dus voor, 5 keer de volledige expohallen van Gent met allemaal tafeltjes. Achter de tafeltjes staan mensen en tussen de tafeltjes lopen mensen, of skeeleren mensen en in het ergste geval trontinetten ze ertussen.

Op elke tafel staat eten, lekker eten, bio - eten uit gans de wereld. Het is dan ook de jaarlijkse 'bio-eten beurs'. Dat bio-eten staat daar niet zomaar, het is de bedoeling dat je dat eten proeft en als je het lekker vindt, dan ga je het kopen. Het Colruyt-principe dus eigenlijk.

Ken je dat gevoel in de Colruyt dat je begint met een chocolaatje, en dan een chip eet en  vervolgens een stuk kaas en dat je je afvraagt: “Bah, wat doe ik hier eigenlijk”? Stel je nu voor dat je drie dagen opgesloten zit in een Colruyt waarbij je voor de gelegenheid eens alles mag proeven en niets ooit op is. Stel je ook voor dat je gedurende die drie dagen ook nooit tijd hebt om deftig te eten dus eigenlijk constant hongerig rondloopt. En stel je er dan bij voor dat het een beetje een warrige Colruyt is, de kaas staat niet allemaal bij de kaas, neen, het is kaas, naast chocolade, naast een snoepje, naast bananen, naast een loempia.

Vijf keer de expohallen dus, zei ik. Kun je je inbeelden hoe ik me voel?