Ze bestaan... van die zeurmensen, overal vinden ze wel iets om over te zagen. Zo behoren ze tot de luxecategorie die twee weken naar het Zuiden van Frankrijk kan trekken maar ze beginnen al te zuchten als ze denken aan de valiezen die nog moeten gemaakt worden. De aanblik van de auto en de gedachte dat ze daar 10 uur moeten inzitten maakt hen ronduit misselijk. Ergerlijk toch.
Nog erger is het ontdekken van dit zeurgedrag bij jezelf.
En helemaal erg is het als dit zeurgedrag gecombineerd wordt met uitstelgedrag. Zo heb ik nu nog exact drie uur om eerst voor mezelf uit te maken welke jurkjes ik de komende twee weken ga dragen, en dan moeten daar nog bijpassende schoenen bij. Vervolgens ga ik proberen me voor te stellen hoe mijn dochters de komende twee weken gekleed moeten worden. Hierbij ga ik ervan uit dat het zowel 30 graden als 15 graden kan zijn en dat het evengoed 14 dagen kan onweren als dat de zon kan schijnen. Start.
Maar het bepalen van de vestimentaire eisen van het vrouwelijk deel van ons gezin is niets in vergelijking met het bijeenzoeken van ‘dingen die mee moeten omdat je ze nodig hebt en handig zijn op reis’. Vreselijk vind ik dat. Enkele linnen zakken voor vuile onderbroeken, check, drinkbussen voor de kinderen, check, een mes om onderweg boterhammen te smeren, check, zwembandjes, check, een papfles voor de jongste, check, zonnecrème, check…
Naar ‘t schijnt bestaan er lijstjes op internet, maar voor lijstjes afdrukken is het nu natuurlijk te laat.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten