Hiep Hoi. Mijn ouderschapsverlof is definitief van start gegaan deze week. Voor de leken: ouderschapsverlof is een soort van verlof dat je neemt en waarbij je belooft dat je voltijds voor je kind of kinderen gaat zorgen en in ruil daarvoor krijg je van de overheid een vergoeding. Lees goed: een vergoeding en zeker geen voltijds loon. Dus als je je ouderschapsverlof gepland hebt direct na de solden moet je daar tijdens die solden wel degelijk rekening mee houden of je zou wel eens in de problemen kunnen komen…slik.
In het begin had ik wel wat schrik van dat ouderschapsverlof, want fulltime mama zijn van twee min-5 jarigen is voor mij misschien nog een grotere uitdaging dan 30 deadlines en 15 vergaderingen.
Ik heb immers nog vage herinneringen aan de tijd toen ik drie maanden fulltime thuis was na de geboorte van mijn tweede dochter. En hoewel mijn oudste toen pas halve dagen thuis was, vond ik het soms een ganse opdracht om de dag zonder kleerscheuren of hormonale huilbui door te komen. Dat een bevalling pijn deed ben ik ondertussen al vergeten maar het fulltime moederschap dat daarna komt, dat zal nooit helemaal uit mijn gedachten verdwijnen.
Maar bon, ik ga er helemaal voor en ik heb er 100% zin in. En het leuke is dat je even geen baas hebt, zelfs meneer de overheid kijkt niet of je wel goed voor je kindjes aan het zorgen bent.
En zodus ziet niemand dat mijn kindjes vandaag gezellig bij een vriendje zitten en ik één van mijn eerste dagen ouderschapsverlof lekker alleen doorbreng.
Ik, een koffie en een taartje, samen op ouderschapsverlof. Fantastische uitvinding toch.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten