Mannen vinden

Mijn dochter zat met een probleem. Ik was enigszins verrast, omdat het een probleem was dat ik tot nu toe enkel had opgemerkt bij mijn 30-jarige single vriendinnen. Mijn dochter maakte zich zorgen dat ze ooit ergens op deze wereld een geschikte man zal moeten vinden. Het probleem stelde zich niet zomaar, maar was eigenlijk het resultaat van het associatief denken van een 4 –jarige. 

Dat associatief denken ging als volgt: 

-Mama, mag ik nog opblijven zoals jullie

-Neen, jij bent nog klein, als jij groot bent mag je langer opblijven

-Afgesproken als ik groot ben, ga ik opblijven….. maar als ik groot ben, ben ik een mama en dan moet ik nog een papa vinden (lichte paniek in haar stem)

Ik stelde haar gerust en deed onmiddellijk enkele voorstellen: het schattige zoontje van mijn vriendin of de buurjongen die nu weliswaar enkele jaren ouder is, maar dat is een leeftijdsverschil, dat later nauwelijks zal opvallen. Ayko keek mij verschrikt aan, met een blik die leek te zeggen : ‘Maar mama, dat ga je mij toch niet aandoen, hoe kan ik met zulke venten gelukkig worden’.

Uiteindelijk stelde ze zichzelf gerust met het besluit dat haar papa er nog was, desnoods ging ze dan wel met papa trouwen…. Oef , probleem van de baan. Maar ze was wel zo vriendelijk om op te merken dat ik dan wel een andere man moest zoeken. Wat dacht ik van de buurjongen of dat schattige zoontje van die vriendin?